ด้วยการพัฒนาของเศรษฐกิจสังคม วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน ประเภทของเฟอร์นิเจอร์จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น ฟังก์ชั่นได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง และความแม่นยำก็สูงขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม ในประวัติศาสตร์เฟอร์นิเจอร์นับพันปี เฟอร์นิเจอร์คลาสสิกของจีนสามารถแบ่งออกเป็น "ห้าประเภท" ตามหลักการตามหน้าที่ต่างๆ:

เก้าอี้และม้านั่ง โต๊ะ เตียง ตู้และชั้นวางของ สิ่งของเบ็ดเตล็ดเฟอร์นิเจอร์โบราณเหล่านี้ไม่เพียงแต่มีประโยชน์ใช้สอยเท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่เป็นสารานุกรมอีกด้วย

สะท้อนถึงรสนิยมทางสุนทรีย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และนิสัยการใช้ชีวิตของคนโบราณเป็นมรดกตกทอดทางวัฒนธรรม วัฒนธรรม และทรัพยากรที่มีศักยภาพในการชื่นชมอย่างไม่จำกัดเก้าอี้

ก่อนราชวงศ์ฮั่น ผู้คนไม่มีที่นั่งพวกเขามักจะใช้เสื่อที่ทำจากมุงจาก ใบไม้ และหนังสัตว์นั่งบนพื้น

จนกระทั่งมีการนำที่นั่งที่เรียกว่า "เตียงหู" เข้ามาสู่ที่ราบภาคกลางจากนอกประเทศจีน จึงมีเก้าอี้และเก้าอี้สตูลในความหมายที่แท้จริง

ต่อมา หลังจากที่ราชวงศ์ถังมีการพัฒนาอย่างเต็มรูปแบบ เก้าอี้ตัวดังกล่าวก็ถูกแยกออกจากชื่อเตียงหู ที่เรียกว่าเก้าอี้กล่องใส่โต๊ะ

โต๊ะโต๊ะมีสถานะสูงในวัฒนธรรมจีนโบราณเป็นผลผลิตของวัฒนธรรมมารยาทจีน และยังเป็นเครื่องมือที่ขาดไม่ได้ในการต้อนรับมารยาท

ในจีนโบราณ มีระบบลำดับชั้นที่เข้มงวดสำหรับโต๊ะโต๊ะ

เช่นโต๊ะถวายส่วนใหญ่จะใช้เพื่อถวายความอาลัยแก่ผู้เฒ่าและบรรพบุรุษที่เสียชีวิต

โต๊ะสี่เหลี่ยมแปดอมตะใช้เพื่อรับแขกคนสำคัญเป็นหลักตัวอย่างเช่น “กรุณานั่งลง” หมายถึงที่นั่งซ้ายหันหน้าไปทางทิศใต้ที่โต๊ะสี่เหลี่ยมแปดอมตะ

โซฟาเตียงนอน

ประวัติความเป็นมาของเตียงสามารถย้อนกลับไปได้ในสมัยของตระกูลเสินหนงสมัยนั้นเป็นเพียงที่นั่งสำหรับพักผ่อนและสังสรรค์แขกเท่านั้นจนกระทั่งถึงหกราชวงศ์ที่เบาะนั่งและเบาะนอนแบบขาสูงก็ปรากฏขึ้น

“เตียง” และ “โซฟา” ในยุคของการนั่งบนพื้นมีการแบ่งการทำงาน

ตัวเตียงมีขนาดใหญ่สามารถใช้เป็นที่นั่งได้สำหรับคนนอนด้วยโซฟามีขนาดเล็กและใช้สำหรับนั่งเท่านั้น

โต๊ะในสวนส่วนใหญ่จะใช้สำหรับอาหารค่ำกับครอบครัว การรวมตัวของครอบครัว